Je hebt je waarschijnlijk al eerder afgevraagd: 'Als mijn echtgenoot bedrogen op mij, wat zou ik doen? ' Gooi hem eruit? Hem failliet laten gaan? Laat hem onze kinderen nooit meer zien? Zeker, dat is wat we denken we zouden doen. Maar dat is allemaal hypothetisch.
Zeldzaam is de vrouw die zegt: 'Als mijn man me bedroog, zou ik hem terugnemen.' Natuurlijk niet. WHO blijft bij een cheater Statistisch gezien doen veel vrouwen dat - de meesten zelfs, inclusief ik. Ja, ik behoor tot de 81 procent van de vrouwen die bij hun man bleven nadat ze ontrouw waren (althans, volgens een studie uit 2018 van Trustify
Maar laat me je iets vertellen: daar ben ik net zo door verrast als iedereen.
Ik was tien jaar getrouwd toen mijn man bekende dat hij een affaire had met zijn assistent. Ik was een 42-jarige moeder van drie jonge kinderen. Ik was mijn 12e boek aan het afronden. Het leven was druk. Het leven was goed - totdat het niet zo was.
ID kaart had mijn twijfels over de hoeveelheid tijd die mijn man doorbracht met zijn vrouwelijke assistent. Maar met een groot project op hun kantoor was het logisch - zei ik tegen mezelf. Mijn vrienden waren het daarmee eens. 'Met haar?' ze spotte toen ik mijn knagende bezorgdheid deelde. 'Doe niet zo belachelijk.'
Toen, op een avond, toen mijn man op zakenreis was met zijn assistent, probeerde ik hem te bereiken, maar dat lukte niet. Plots wist ik het gewoon. Er is geen andere manier om het te beschrijven. Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat ik paranoïde was.
Maar de volgende dag, toen hij eindelijk zijn telefoon opnam, eiste ik de waarheid. En hij gaf het aan mij - gedeeltelijk. Ze kusten een keer. Nou ja, meer dan eens verzaakte hij.
Shutterstock
Ik stond erop dat hij onmiddellijk naar huis zou komen als hij ook maar het kleinste beetje hoop had ons huwelijk te redden. Hij deed. Terwijl hij de paar uur terug reed, liep ik door ons huis, mijn trillende handen wringend als lady Macbeth. Ik was in shock. 'Wat ging ik doen?' Kreunde ik hardop.
In de daaropvolgende dagen sijpelde het volledige verhaal uiteindelijk uit. Mijn man bekende dat hij een op-again, off-again affaire voor vier jaar. Vier. Jaren.
Zoals zo velen die het verraad van een partner ontdekken, waren mijn emoties overal. Ik schudde mijn man om drie uur 's nachts wakker en eiste te weten: “Waarom? Waarom deed je het? Waren we niet blij? '
Mijn woede deed het huis schudden. 'Hoe durft hij?' Ik zou roken 'Wat was er met hem aan de hand?'
16 mei verjaardag persoonlijkheid
Ik zou aarzelen tussen woede en uitputting. Elke dag probeerde ik de beste moeder te zijn die ik kon, terwijl ik ook probeerde het laatste hoofdstuk van mijn boek af te maken, waar mijn redacteur steeds ongeduldiger over werd. Dus ik bleef maar de ene voet voor de andere zetten. 'Later,' dacht ik. 'Later zou ik beslissen of ik zou blijven of gaan.'
Omdat dit is wat niemand je vertelt over ontrouw : Het is zo verwoestend dat je hem eruit schoppen het laatste is waar je de energie voor hebt. Je hebt alles nodig om gewoon te ademen, het bloeden te stoppen, je kinderen 's nachts in bed te stoppen zonder huilend naast hen op te kruipen.
Maar ik kon ze me niet zo laten zien. Omdat we het onze kinderen niet vertelden. Ze waren te jong. Ik dacht dat ze er uiteindelijk achter zouden komen als ons huwelijk uit elkaar zou vallen, hoewel ik me niet kon voorstellen dat ze het hele verhaal zouden vertellen.
Schop hem eruit? Misschien later. Maar op dit moment? Op dit moment moet je gewoon uitzoeken hoe je je aankleedt voor je werk, lunchen voor je kleuters, en de afspraak met de tandarts annuleren waarvan je je niet kunt voorstellen dat je er heen gaat met een zo groot mogelijke kei in je buik.
Dat was ik. Dat zijn er heel veel van ons.
Shutterstock
Ik vertelde bijna niemand over de affaire van mijn man, behalve mijn moeder, die me één vraag stelde: 'Houd je van hem?' 'Ja,' zei ik tegen haar. 'Ik denk het.'
'Dan vecht je voor je huwelijk,' zei ze. Maar ik had er geen energie voor vecht voor mijn huwelijk Ik voelde me alsof ik vocht voor mijn leven
Ik ben zo afgevallen dat mensen die eerder hadden gezegd dat ik er 'geweldig' uitzag, begonnen te vragen of ik in orde was. Ik heb ze niet verteld wat er aan de hand was. Ik kon het medelijden of de minachting niet verdragen.
Dat is een ander onderdeel van valsspelen waar we niet genoeg over praten. Vaak gaan mensen ervan uit dat als een man vals speelt, dat de zijne betekent vrouw was een feeks , een zeur. Ze liet zichzelf gaan. De andere vrouw was sexy en interessant. Hij was aan het ruilen. Daarom is het voor zo velen van ons zo schokkend dat onze echtgenoten vals speelden met iemand die er ... nou ja, gewoon uitzag.
Omdat hier nog iets anders is dat niemand je vertelt over ontrouw: hij bedroog niet omdat er iets mis was met jou, of zelfs met je huwelijk. Hij speelde vals omdat er iets mis mee was hem En hij dacht dat hij het antwoord kon vinden in de fantasie van een affaire.
Ik ging naar een therapeut die er bij me op aandrong mezelf zo lang te geven als nodig was om dit op te lossen, en om mezelf te leren vertrouwen. Vertrouw mezelf? Het kostte me vier jaar om te beseffen dat mijn man een affaire had. Hoe zou ik mezelf ooit kunnen vertrouwen?
Zes maanden nadat hij de affaire had toegegeven, maakte mijn man een onbezonnen opmerking over het bezoeken van een stripclub met een collega, enkele jaren eerder. Huh? Ik vroeg me af. Mijn man bezocht geen stripclubs. Of deed hij?
Ik deed mijn trouwring af. 'Jij,' hield ik vol, 'gaat me alles vertellen.'
En dat deed hij.
Shutterstock
Het bleek dat het niet alleen zijn assistent was. Er waren er nog meer. Tientallen. Hij had dit probleem al lang voordat hij mij zelfs maar had ontmoet. Hij was in therapie voor seksverslaving, vertelde hij me, opgekruld in de foetushouding. Zijn handen bedekten zijn gezicht alsof ze zowel zijn schaamte wilden bedwingen als om zichzelf te beschermen tegen mijn woede, mijn schok, mijn afkeer.
Plotseling keek ik naar deze man - de vader van mijn kinderen - en voelde ... medelijden. Hij was in stukken. Mijn kinderen hadden een hele vader nodig. Ik vertelde hem dat ik hem alleen maar kon beloven dat ik zijn vriend zou zijn terwijl hij hiervoor hulp zocht. Ik dacht dat ik - als hij eenmaal volledig hersteld was - zou vertrekken. Of hij zou. Hoe dan ook, ons huwelijk zou dit niet kunnen overleven. Ik was er zeker van.
Het leven bleef een achtbaan van gekke hoogtepunten en verdovende dieptepunten. We hadden een paar maanden van wat eufemistisch wordt genoemd ' hysterische binding , ”Wat veelvuldig, intens en wild vrijen is. Het komt verrassend vaak voor bij stellen die te maken hebben met ontrouw, hoewel het enige schaamte kan opwekken. Deze man heeft tenslotte je hart gebroken en nu kun je geen genoeg van hem krijgen?
Uiteindelijk stopte ons seksleven helemaal. De intimiteit voelde te veel aan. Ik slingerde wild tussen de wetenschap dat het voorbij was en de hoop dat het niet voorbij was. En ik probeerde me op mijn gemak te voelen met die onzekerheid.
Terwijl ik probeerde te genezen, zag ik mijn man het pijnlijke werk doen van het opgraven van decennia van verdriet, lang onderdrukt misbruik onder ogen zien en herhaaldelijk opdagen om me te steunen in mijn eigen pijn. Ik begon dingen voor hem te voelen waarvan ik me niet had voorgesteld dat ik het ooit nog zou kunnen: respect, mededogen, liefde.
Het heeft lang geduurd, en dat is ook iets wat niemand je over ontrouw vertelt: het kan duren jaar erdoorheen komen. Twee tot vijf, de deskundigen zeggen , hoewel twee naar mijn mening overdreven optimistisch zijn.
Dus hier ben ik. Meer dan een decennium later, in een 'tweede huwelijk met mijn eerste echtgenoot', als psychotherapeut Esther Perel zegt het vreemd. Waren blij. Ons huwelijk voelt voor het grootste deel rijk en diep en leuk aan. Zoals elke oud getrouwd stel , we hebben onze problemen. Mijn man heeft bijvoorbeeld nog steeds de neiging om moeilijke gevoelens in hokjes te verdelen, terwijl ik ze liever onder de microscoop leg. We zijn een work in progress.
Maar wat ik heb geleerd, is dat er veel meer reacties op ontrouw zijn dan we hebben laten geloven. Vrouwen die weggaan, zijn niet per se sterker dan vrouwen die blijven. Gewoon rechtop blijven staan bij het omgaan met dergelijk verraad is het werk van een held. Einde verhaal.
dromen van iemand die sterft die nog leeft
Er is een gezegde op Club verraden vrouwen , de website die ik heb gemaakt om me te helpen genezen van de ontrouw van mijn man: 'Mijn liefdesverdriet, mijn regels.' ik herbouwde mijn huwelijk gebaseerd op mijn regels, namelijk eerlijkheid, transparantie en wederzijds respect. U mag uw eigen keuzes maken op basis van die van u.
En voor de andere kant van een affaire, hier is Ik bedroog mijn echtgenoot. Dit is wat ik wou dat ik van tevoren had geweten
Dit essay is voor de duidelijkheid bewerkt en gecomprimeerd
Elle Grant is het pseudoniem van een journalist en auteur van Encyclopedie voor de verraden , en maker van Club verraden vrouwen
