Uitgebracht in 1987, Bernardo Bertolucci De laatste keizer was een van de meest geprezen films van de jaren '80 en won negen Academy Awards, waaronder Beste foto . Dat gebeurde ondanks moeilijke onderwerpen voor het westerse publiek – een kroniek van het moeilijke leven van Puyi , de laatste keizer van China vóór de communistische revolutie – en de aanwezigheid van slechts één bekende ster, Peter O'Toole . Maar de producenten zochten oorspronkelijk de deelname van een veel grotere ster voor die rol. Sean Connery werd het hof gemaakt, maar hij sloeg de kans ronduit af vanwege de politiek van Bertolucci, die hij naar verluidt 'een commie' noemde. Lees verder voor meer informatie.
Connery had het gevoel dat hij vanwege zijn overtuigingen niet voor Bertolucci kon werken.
Producent Jeremy Thomas probeerde eerst Connery binnen te halen voor de enige rol in de film die door een westerling zou worden gespeeld, die van Reginald Johnston, de leraar van de keizer. Een van Connery's eerste filmrollen was in 1957 Tijdslot , geregisseerd door Gerard Thomas , Jeremy's oom. ae0fcc31ae342fd3a1346ebb1f342fcb
Thomas (de neef) had een ontmoeting met Connery in Rome om het project te bespreken, maar het werd al snel duidelijk dat de ster niet van plan was de rol op zich te nemen. Volgens zijn herinneringen, zoals gedeeld op de Hollywood-goud podcast Connery was beleefd maar vasthoudend en zei: 'Ik zou dit graag willen doen, maar Benardo is een commie, weet je. Ik denk niet dat ik het kan.'
'Ik had een leuk gesprek met hem, ik zei: '[Bertolucci] is erg aardig, nietwaar?' Thomas zei op de podcast. Hij zei dat Connery antwoordde: 'Nee Jeremy, ik kan de film niet maken.'
De rol ging uiteindelijk naar O'Toole, die er volgens Thomas van genoot om tijdens het filmen ooit verboden delen van China te bezoeken, waaronder de beroemde Verboden Stad.
Bertolucci beschouwde zichzelf als een marxist.
Connery had het niet bij het verkeerde eind met zijn aannames over de politiek van de regisseur. Bertolucci, de zoon van een dichter, was een Italiaanse filmmaker de Socialistische Wereldwebsite , 'Net zo veel als of waarschijnlijk meer dan waar dan ook...Italiaanse filmproductie werd geïdentificeerd met linksisme, in het bijzonder met steun voor de Communistische Partij.'
Bertolucci is daar vooral bekend om De conformist , een politieke thriller uit 1970 met sterke antifascist en antikapitalistische thema's; De New York Times noemde zijn meeslepende historische epos 1900 ' Bertolucci's marxistische sage '
Bovendien was hij zelf lid van de Italiaanse Communistische Partij en beschouwde hij zichzelf als een marxist. In gesprek met het beroemde Franse filmtijdschrift Bioscoopnotitieboekjes , (zoals geciteerd door Jacobin) zei hij ooit over zichzelf: ' Ik was een marxist met alle liefde, alle hartstocht en alle wanhoop van een bourgeois die voor het marxisme kiest.'
Connery had zijn eigen linkse politiek.
Hoewel de voormalige James Bond misschien terughoudend was in het omgaan met een zelfbenoemde marxistische filmregisseur, had Connery zelf linkse politieke voorkeuren. Hij was lid van de centrumlinkse Scottish International Party en gedurende zijn tijd in de schijnwerpers pleitte hij ervoor dat Schotland onafhankelijk zou worden van Groot-Brittannië.
In 2000 beschuldigde hij de Britse regering er zelfs van wetgeving uit te vaardigen die politieke donaties door buitenlandse ingezetenen verbiedt, specifiek om hem ervan te weerhouden financiële steun te verwerven. ondersteuning van de Schotse onafhankelijkheid , aangezien hij destijds op de Bahama's woonde, hoewel hij nog steeds een staatsburger van het Verenigd Koninkrijk was.
Connery voerde campagne voor de linkse Labour-partij en dat deed hij ook kritisch tegenover de conservatieve Britse regering . “Er is iets fundamenteel mis met een systeem waarin er al zeventien jaar een Tory-regering is en de bevolking van Schotland al zeventien jaar socialistisch heeft gestemd”, zei hij ooit, zoals geciteerd door De nationale . 'Dat lijkt nauwelijks democratisch.'
VERWANT: Julia Roberts werd gepest door Stalen Magnolia's Regisseur: 'We haatten hem', zegt Sally Field .
De laatste keizer was kritisch over de Chinese regering, maar verdiende haar volledige steun.
Connery was misschien ook op zijn hoede voor de hoofdrol in een film die zo nauw verbonden was met de Chinese Communistische Partij. De laatste keizer moest tijdens de productie een beetje politiek koorddansen. Volgens Thomas stond hij, als eerste westerse film die in China werd opgenomen, op weg naar het witte doek voor 'een zeer moeilijke reis'.
'We moesten naar China, we moesten toestemming krijgen', herinnerde Thomas zich op de tv Hollywood-goud podcast. 'Nog een reis terug om te onderhandelen en overeenkomsten te ondertekenen met de [Communistische Partij], daarna moesten we toestemming krijgen om in de Verboden Stad te filmen.'
Thomas, die de filmmakers omschreef als ‘allemaal behoorlijk linkse jongens’, zei dat ze in China doorgang konden vinden dankzij de hulp van de Italiaanse ambassade daar, die ‘een ongelooflijke relatie met China had die ons politiek hielp’.
Hoewel aspecten van de voltooide film kritisch zijn over sommige elementen van de Culturele Revolutie, steunde de Chinese regering de productie enthousiast, zei Thomas, waarbij ze de inzet van het leger aanbood en toegang verleende tot de Verboden Stad, die decennialang afgesloten was geweest. Het verhaal van de keizer die op maoïstische wijze werd opgevoed, de postculturele revolutie hoefde zich niet aan een censuur te onderwerpen, en de regering was, in zijn woorden, '100% ondersteunend... [Ze] gaven nergens commentaar op.'
Andreas Molenaar Andrew Miller is een popcultuurschrijver die in New York woont. Lees verder
