Waarom is het zo bevredigend om naar een horrorfilm te kijken en ons verstand te laten schrikken? Als de beste films mooie escapistische fantasieën zijn, dan zijn de beste horrorfilms de fantasieën die we absoluut hebben nooit willen gebeuren in een miljoen jaar. Ze zijn het tegenovergestelde van een actiefilm of een romantische komedie. We leven niet plaatsvervangend door deze personages heen - we zijn gewoon opgelucht dat niets op het scherm lijkt op de echte wereld. We hopen tenminste van niet. En toch zijn er maar weinig dingen die zo leuk zijn als in een donkere kamer of bioscoop zitten en kijken naar onze nachtmerries die zich voor ons afspelen.
Er zijn veel theorieën over wat er in ons hoofd kan gebeuren. De beroemde psychoanalyticus Dr. Carl Jung beweerde ooit dat horrorfilms 'de oerarchetypen aanboorden die diep in ons collectieve onderbewustzijn begraven liggen'. Andere onderzoekers geloven dat velen van ons het gewoon leuk vinden om ongelukkig te zijn, vooral als het op beheersbare manieren is, zoals bij horrorfilms. (Het verdriet houdt op als je het theater verlaat.) Wat de reden ook is, het valt niet te ontkennen dat sommigen van ons gewoon geen genoeg kunnen krijgen van films die ons bang maken.
Hier zijn 40 films, zowel klassiekers die je je waarschijnlijk herinnert als nieuwere films die je misschien nog niet hebt uitgecheckt, die gegarandeerd de bejesus van je zullen afschrikken en je de komende maand met het licht aan laten slapen.
1. De exorcist (1973)
Er zal nooit een film zijn die angstaanjagender is dan deze. Sorry, elke andere film. Het is niet eens de moeite waard om te proberen. Dit tijdloze verhaal van een klein meisje dat bezeten is door een demon, en de priester die haar probeert te bevrijden (en voor zijn inspanning bedekt wordt met groene klodder), is nog steeds zo overtuigend dat zelfs proberen erover te schrijven genoeg is om vanavond nachtmerries op te wekken. .
twee. Rosemary's Baby (1968)
Wat maakt Roman Polanski's verhaal van een vrouw die er vrij zeker van is dat ze Satans baby krijgt, zo griezelig is dat Mia Farrow's personage (en het publiek) is nooit helemaal zeker van de waarheid. Polanski, een agnost die zich nooit op zijn gemak voelde bij de spirituele connotaties, wilde er zeker van zijn dat er altijd een vraag was of 'Rosemary's bovennatuurlijke ervaringen verzinsels waren van haar verbeelding. Het hele verhaal, gezien door haar ogen, had een ketting kunnen zijn van slechts oppervlakkig sinistere toevalligheden, een product van haar koortsachtige fantasieën. ' Het is een van de meest klassieke beste horrorfilms aller tijden.
3. Het volgt (2015)
Nooit heeft een horrorfilm paranoia zo perfect belichaamd. Het 'het' dat de 19-jarige heldin achtervolgt, is altijd dubbelzinnig. Is het een persoon of een monster? Wat het ook is, het heeft geen haast. De groeiende angst dat wat je ook probeert te vermoorden geen bijzondere haast heeft, en je weet nooit helemaal zeker wat 'het' is, maakt deze film meteen een klassieker in de 'Denk dat ik de hele nacht naar het plafond zal staren en springen bij elke kraak hoor ik beneden 'genre.
Vier. Halloween (1978)
Voor een film die zoveel maniak-met-een-hakmes inspireerde, het origineel Halloween heeft heel weinig bloed. Het is niet zozeer het bloedbad dat angstaanjagend is, maar het anticiperen op het bloedbad. Slechts een vluchtige glimp van Michael Myers die achter een paar heggen verdwijnt, is beangstigender dan elk ander Halloween vervolg dat volgde.
5. Nacht van de levende doden (1968)
De originele overlevingsfilm over zombies gaat niet echt over zombies, maar over de sociale dynamiek van vijf mensen die gebarricadeerd zijn in een boerderij en proberen naast elkaar te bestaan. Deze film houdt stand omdat hij begrijpt dat wat ons echt bang maakt, dat is aan het wachten dat er iets vreselijks zou gebeuren, de vreselijke verwachting van wat er achter die deur zit.
6. Eruit (2017)
Regisseur en schrijver Jordan Peele doet het schijnbaar onmogelijke: hij maakt een film die zowel een briljante analogie is voor race in Amerika als een van de beste horrorfilms van de moderne tijd. Het uitgangspunt is simpel: een blanke vrouw brengt haar zwarte vriendje mee om haar ouders te ontmoeten, die progressief en accepterend lijken te zijn. Oh, maar als je het hebt gezien elke horrorfilm ooit , je weet dat eerste indrukken bijna altijd onjuist zijn.
7. De kwaadaardige dood (1981) en The Evil Dead II (1987)
Zowel het origineel als het vervolg van regisseur Sam Raimi - Ja, de man die het midden van de jaren 2000 ging leiden Spider Man franchise-iteratie - zijn verplichte weergave voor iedereen die van het horrorgenre houdt. Bruce Campbell speelt zijn meest iconische rol, als de onwillige held Ash, die vecht tegen oude geesten terwijl hij vastzit in een hut in Tennessee. Het is in gelijke delen grappig en gruwelijk, met genoeg nepbloed om een paar dozijn afvalcontainers te vullen.
8. Adem niet (2016)
Drie dieven breken in het huis van een blinde Irak-veteraan in, met de bedoeling hem blind te beroven. Helaas voor de dieven heeft de blinde man andere plannen. Stel je een claustrofobisch kat-en-muisspel voor dat bijna volledig in het donker plaatsvindt, en de persoon die op je jaagt, heeft het licht niet nodig.
9. Piepende Tom (1960)
Het kwam uit in hetzelfde jaar als Psycho , maar zelfs bijna zestig jaar later is het nog steeds een van de meest verontrustende en psychologisch angstaanjagende films die je ooit zult zien. (Het is ook een van de beste horrorfilms ooit.) Het gaat over een cameraman die aan een 'documentaire' werkt, waarin hij verschillende vrouwen interviewt. Pas als het veel te laat is, komen ze erachter dat zijn camerastatief een verborgen piek bevat, en de sadistische filmmaker probeert de gruwelijke grimassen op celluloid vast te leggen wanneer iemand zich realiseert dat ze op het punt staan te sterven.
10. Het bloedbad van Texas Chainsaw (1974)
Het lijkt de laatste film die nog steeds eng zou moeten zijn voor het moderne publiek. Een indie-horrorfilm, vaag gebaseerd op een echte seriemoordenaar Ed Gein , over een griezelig gezin dat iedereen afslacht en soms opeet die ze naar hun met bloed doordrenkte kamp kunnen lokken, en de hoofdpersoon is een stom beest met een masker van mensenhuid dat mensen achtervolgt met een kettingzaag. Het klinkt als een lachwekkend kamp, maar elke keer dat we ernaar kijken, verstoppen we ons onder de dekens en wensen we dat we het hadden gezien De Great British Baking Show in plaats daarvan.
elf. Huis van 1000 lijken (2003)
Rob Zombie - ja, de hoofdzanger van White Zombie - maakt zijn regiedebuut met dit krankzinnige verhaal van een reizende groep tieners die een attractie langs de weg tegenkomen genaamd Captain Spaulding's Museum of Monsters & Madmen en iedereen wordt vermoord. Ja, dat klinkt als een spoiler, maar net als bij de beste horrorfilms zit de duivel in de details. In dit geval, letterlijk (Misschien vertrouw je een clown niet bij een stopplaats bij een tankstation. Ooit.)
12. Laat de juiste binnen (2008)
Het is gewoon een ander verhaal van preteenangst waarin een van de hoofdrolspelers een vampier is. Een 12-jarige jongen genaamd Oskar, die regelmatig op zijn school wordt gepest, raakt bevriend met een bleek meisje genaamd Eli, die veel vriendelijker en wijzer is dan de meeste van zijn leeftijdsgenoten. 'Ik ben al heel lang 12', vertelt ze hem. Er zijn genoeg angsten en meer dan een paar slachtoffers, maar dit is misschien wel de eerste vampierfilm die de angst om jong te zijn en je als een buitenstaander te voelen, echt onder de loep neemt.
13. Zwarte kerst (1974)
Zwarte kerst , een film over een groep studentenverenigingen die tijdens de vakantieperiode op de campus blijven en een reeks griezelige en dreigende telefoontjes krijgen van een man die zichzelf 'Billy' noemt, is een van de eerste (zo niet de originele) slasher films en gemakkelijk een van de beste horrorfilms aller tijden. De meisjes beginnen te worden vermoord, en het leidt allemaal tot een verrassend einde dat veel navolging heeft voortgebracht - maar geen van hen is ooit zo verstenend van het hele lichaam geweest.
14. Kubus (1997)
Stel je voor dat de film Zag was een aflevering van De Twilight Zone , en er waren 17.576 kamers voor mogelijke martelingen, en het ging minder over de gruwelijke doden en meer over de psychologische beproeving van proberen te overleven en uit te zoeken wat er in de wereld aan de hand is. Dat is Kubus
vijftien. De glans (1980)
Elke fan van horror (en, eerlijk gezegd, films in het algemeen) heeft het meesterwerk van Stanley Kubrick minstens één keer gezien. Maar het is de moeite waard om opnieuw te bezoeken - vooral als dubbele speelfilm naast de documentaire Kamer 237 , die een aantal behoorlijk gekke theorieën presenteert over verborgen thema's in Kubrick's film. Dit is een van die klassieke horrorfilms waarbij je bij elke kijkervaring iets nieuws zult vinden dat je de broek van je af zal schrikken.
16. De jacht (1963)
Een spookverhaal dat je eigenlijk nooit ziet ieder geesten? Horrorfilm ketterij! Maar deze perfect gemaakte film over een paranormaal onderzoek creëert een angstaanjagend universum dat bijna gebaseerd is op gezichtsreacties en het geluid van dingen die 's nachts tegen het lijf lopen.
17. De vreemdelingen (2008)
'Waarom doe je ons dit aan?' Liv Tyler's vraagt het personage aan een van de gemaskerde vreemden die inbrak en onuitsprekelijke dingen met haar en haar man begint te doen. 'Omdat je thuis was', komt de emotieloze reactie van een personage dat alleen bekend staat als Dollhouse. Als je ooit nachtmerries hebt gehad van indringers in huis die zijn ingebroken daarom , dit is absoluut de film die je gevoel van veiligheid verpest.
18. Carrie (1976)
Zelfs als je nog nooit een tiener bent geweest die je als een outcast voelde vanwege je telekinetische vaardigheden en beledigende religieuze moeder, zal de laatste scène waarin het titulaire personage wordt vernederd door haar leeftijdsgenoten op het bal je angstgevoelens bezorgen, niet alleen omdat het tot gruwelijke bloedbad maar de wanhoop van een tiener die worstelt met totale afwijzing.
19. Auditie (1999)
Deze beklijvende Japanse film begint onschuldig genoeg, met een weduwnaar van middelbare leeftijd die een nieuwe partner probeert te vinden door audities te houden. Het lijkt bijna een idioot, romantisch komisch uitgangspunt. Maar dan ontmoet hij wat de perfecte vrouw voor hem lijkt te zijn, en alle horrorfilmfans weten wat dat betekent, toch? Ja, het wordt angstaanjagend. Laten we zeggen dat ze een paar acupunctuurnaalden bezit en ze weet hoe ze ze op zeer slechte manieren moet gebruiken.
twintig. Wolf Creek (2005)
Als er één les kan worden geleerd uit deze slaperige Sundance Festival-hit, dan is het dat je nooit, nooit een roadtrip door afgelegen regio's van Australië moet maken zonder eerst te controleren of de accu van je auto in topconditie is. Want als je auto pech krijgt, dan beland je zo een gevangene in het mijnkamp van een sadistische kannibalenboer.
eenentwintig. Sinister (2012)
Een vader (gespeeld door Ethan Hawke ) probeert een boek te schrijven over een brutale gezinsmoord, dus verhuist hij zijn eigen gezin naar het huis waar de kinderen zijn vermoord. Je ziet waar dit heen gaat, toch? De slechterik heet Mr. Boogie, wat meer klinkt als een gitarist in Funkadelic, maar geloof ons: het wordt heel, heel eng.
22. Kijk nu niet (1973)
Dit horror-meesterwerk, van regisseur Nicolas Roeg , over een man en vrouw (gespeeld door Donald Sutherland en Julie Christie ) die er vrij zeker van zijn dat de geest van hun overleden dochter hen achtervolgt, meer eng is voor wat niet wordt getoond dan wat is. Wie wist dat slechts een glimp van een rode regenjas zo angstaanjagend kon zijn.
2. 3. De afdaling (2005)
Als opgesloten zitten in een grot niet claustrofobisch genoeg is, stel je dan voor dat je daar vastzit aan kannibalistische 'kruipers' die aan je denken als een avondmaaltijd. Ja, de slachtoffers in andere horrorfilms moeten tenminste ergens heen rennen De zes vrouwen in deze aangrijpende film kunnen nergens heen.
wat symboliseren zwaluwen?
24. Phantasm (1979)
Als je alleen al de naam 'The Tall Man' hoort, word je niet meteen bang en besluit je twaalf kopjes koffie te drinken, want er is echt niet je gaat vannacht slapen, je moet alles stoppen en deze film onmiddellijk zien. Freddy Krueger zal zich gewoon een bleke imitatie voelen.
25. Een verhaal van twee zussen (2003)
Als je de 'bleh' Hollywood-remake hebt gezien, De ongenode , je bent het aan jezelf verplicht om naar het Zuid-Koreaanse origineel te kijken. Filmmaker Jee-woon Kim schetst een beklijvend portret van een disfunctioneel gezin met duistere geheimen, vervuld van verdriet en groeiende waanzin.
26. Het Blair Witch-project (1999)
Sommige critici klaagden dat de wankele camcorderbeelden hen misselijk maakten, maar dat komt omdat deze griezelige pseudo-doc niet bedoeld was om op het grote scherm te zien. Het is veel effectiever op video, waar het gemakkelijker is om jezelf ervan te overtuigen dat je naar een opname kijkt die in het bos is achtergelaten door drie kinderen die zijn verdwenen en mogelijk zijn gedood door bovennatuurlijke krachten.
27. De rieten man (1973)
Christopher Lee wordt misschien beter herinnerd voor het spelen van Dracula, maar we hielden het meest van hem in deze griezelige cultklassieker. Lee speelt Lord Summerisle, de al te beleefde leider van een Schotse eilandgemeenschap die houdt van vreemde heidense rituelen waarbij dierenmaskers betrokken zijn (en die al dan niet verantwoordelijk is voor de verdwijning van een 12-jarig meisje).
28. Ring (1998)
Met alle respect voor de Hollywood-remake uit 2002, die deze lijst met beste horrorfilms niet siert, geven we nog steeds de voorkeur aan het Japanse origineel, waarin een verslaggever onderzoek doet naar mysterieuze sterfgevallen die zogenaamd verband houden met een spookachtige videoband. Gebaseerd op het 18e-eeuwse Japanse spookverhaal 'Bancho Sarayashiki' (een vrouw wordt in een put gegooid en komt terug om de levenden te achtervolgen), werkt de film omdat hij niet bang is om zijn zoete tijd te nemen en de volledige reikwijdte van wat er gebeurt te onthullen alleen in stukjes en beetjes.
29. Psycho (1960)
Zelfs als je het nog nooit hebt gezien, weet je waarschijnlijk van de douchescène. Nou, dat is slechts een van de dreigende momenten hierin Alfred Hitchcock klassiek. En zelfs als je het einde kent (we zullen het niet voor je bederven), de langzame manier waarop we leren over de duistere geheimen van moteleigenaar Norman Bates (tot in de perfectie gespeeld door Anthony Perkins ) is gewoon meesterlijk.
30. Buitenaards wezen (1979)
De originele slogan van de film zegt het al: 'In de ruimte kan niemand je horen schreeuwen.' Dat is echt het genie hiervan Kaak s-in-space uitgangspunt. Het is niet de slijmerige alien die uit plafonds (en af en toe de borst van mensen) tevoorschijn komt, klaar om te smullen van mensenvlees. Het is het wachten op iets vreselijks, de adrenaline-pompende anticipatie. Je weet dat het eraan komt - je kunt het zien aan de paniek op Ripley's gezicht (gespeeld door Sigourney Weaver in haar ontsnappingsrol) - maar je weet gewoon niet wanneer.
31. 28 dagen later (2002)
Het zijn niet de rennende zombies die ons bang maakten, maar de manier waarop deze post-apocalyptische wereld wordt onthuld, door de ogen van een fietskoerier (gespeeld door Cillian Murphy ) die wakker wordt in een ziekenhuis en moet bedenken waarom de wereld er zo anders uitziet. Zoals dystopische zombiethrillers gaan, voelt deze angstaanjagend realistisch aan. En wanneer de film aan het einde een draai krijgt - en de rollen lijken te zijn omgedraaid - verheft deze film zich tot iets dat nog diepgaander is dan een van de beste verschrikking films. Het wordt gewoon een hele goede film.
32. Nacht van de demon (1957)
Martin Scorsese noemde deze thriller, over een professor die een duivelaanbiddende sekte onderzoekt, als een van zijn favoriete en een van de beste horrorfilms aller tijden. 'Vergeet de demon zelf', schreef de regisseur. 'Het is wat je niet doen zie dat is zo krachtig. '
33. Candyman (1992)
Als je jezelf of je vrienden ooit bang hebt gemaakt om stedelijke legendes als Bloody Mary te herhalen, dan is deze horrorfilm voor jou gemaakt. De Candyman had er zo een moeten zijn gekke urban legendes, over een boeman die tot leven komt als iemand vijf keer zijn naam zegt terwijl hij in de spiegel kijkt. Blijkt dat hij heel echt is en heel, heel dodelijk.
3. 4. Kaken (1975)
Het zal je misschien verbazen om deze popcornkaskraker op een lijst met de beste horrorfilms te zien. Maar kijk naar de feiten: het is volkomen angstaanjagend. We zien de haai pas echt halverwege de film, maar de regisseur Steven Spielberg bewijst dat het niet is wat we zien dat angstaanjagend is, maar wat er onder de oppervlakte op de loer ligt. Alleen al de scènes vanuit het oogpunt van de haai, van zwemmersvoeten die in het water bungelen, als frietjes die wachten om te worden verslonden, zijn genoeg om ons te laten beven van angst.
35. Vampier (1932)
De Deense filmmaker Carl Theodor Dreyer zei ooit dat hij 'een wakende droom op het scherm wilde creëren en laten zien dat horror niet te vinden is in de dingen om ons heen, maar in ons eigen onderbewustzijn'. Missie volbracht. De film die sommige critici 'de beste vampierfilm die je nog nooit hebt gezien' hebben genoemd, maakt niet indruk met zijn plot - het heeft iets te maken met vrouwelijke vampiers - maar met angstaanjagende, bijna existentiële beelden die je tot op het bot zullen doen huiveren.
36. Afstoting (1965)
Catherine Deneuve speelt een psychologisch beschadigde schoonheidsspecialiste die mannen wantrouwt en alleen wordt achtergelaten in de flat van haar zus in Londen met niets anders dan een rottend konijnen lijk (het had een etentje moeten zijn) om haar gezelschap te houden. Vanaf daar wordt het alleen maar erger, terwijl vreemde geluiden en hallucinaties in het besloten appartement haar toch al beschadigde psyche naar waanzin duwen.
37. Babadook (2014)
Het filmdebuut van de Australische filmmaker Jennifer Kent klinkt als een cliché van een horrorfilm - een kind en zijn moeder zijn er vrij zeker van dat de hobgoblin in een kinderboek tot leven is gekomen - maar het is een van de meest originele en opwindende moderne horrorfilms van deze eeuw. Als jij het soort persoon bent dat denkt dat ze geen goede psychologische horror maken zoals vroeger, kijk dan eens naar deze.
38. De Omen (1976)
Deze super griezelige koorsoundtrack alleen - alles erover schreeuwt praktisch 'We moeten hier weg!' - maakt dit een van de beste horrorfilms aller tijden, maar het is de griezelige jongen genaamd Damien die al dan niet de spawn is van Satan (oké, dat is hij zeker) die de show steelt. Het werkt vooral goed wanneer het de onschuld van de kindertijd combineert met enkele echt duistere beelden. Het verjaardagsfeestje van een kind zou over taart en plezier moeten gaan. Maar als de jarige puur slecht is, is de kans groot dat de oppas uit het raam springt.
39. Henry: Portret van een seriemoordenaar (1986)
Wat dit zo'n verontrustende film maakt, is niet dat het (losjes) gebaseerd is op een echte seriemoordenaar, Henry Lee Lucas , maar hoe meedogenloos is de hoofdpersoon over het vermoorden van andere mensen. Er zit een zeker nihilisme in deze indiehit, de manier waarop het kwaad zo gewoon lijkt, dat je misschien twee keer naar elke vreemdeling kijkt die je op straat tegenkomt en je afvraagt: 'Heeft hij een geheim leven als seriemoordenaar?'
40. De Sentinel (1977)
Een film die eindelijk bewijst dat, wanneer de poorten van de hel zich openen en demonen op onze wereld neerdalen, klaar om ons allemaal te vernietigen, het waarschijnlijk in Brooklyn zal gebeuren. De regisseur castte werkelijk misvormde mensen om de demonen te spelen, wat misschien verklaart waarom het niet alleen een van de beste horrorfilms is, maar ook een van die horrorfilms die in je hoofd blijft hangen en je blijft achtervolgen met beelden, lang na jou ' ben gestopt met kijken.
