Toen ik opgroeide, hadden mijn ouders het er nooit over financiën met mij. Maar ze maakten twee dingen duidelijk: 1. Geld was belangrijk, en 2. Het werd afgehandeld door mannen.
Mijn stiefvader was degene die voor alle financiën zorgde. Mijn moeder zei vaak dat hij 'ons had gered'. Ik had geen idee van economische geletterdheid, maar het duurde niet lang voordat ik mannen begon gelijk te stellen aan redding en financiële zekerheid
Hoewel ik als tiener geld verdiende met klusjes en parttime banen, heb ik nooit met mijn ouders over inkomsten of uitgaven gesproken. Als ik geen geld meer had, zou ik naar ze toe gaan met een overweldigend gevoel - maar hun reacties maakten mijn schaamte alleen maar groter. In plaats van zoiets te zeggen als: 'Laten we het hebben over hoe te budgetteren', zouden ze zeggen: 'Hoe ben je in vredesnaam zo snel door je geld gegaan?'
Het is niet verrassend dat ik miste vertrouwen over geld tegen de tijd dat ik ging studeren. Tijdens mijn tweede jaar ontmoette ik een jonge man die uit een rijke familie Hij had verheven professionele ambities en had een stevige greep op de economie. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik niet onder de indruk was van de labels op zijn overhemden, de auto's waarin zijn familie reed of de chique buitenwijk waarin ze woonden - maar dat was ik wel. En ik was gevleid door zijn aandacht. Tot dan toe had niemand die ooit zo rijk was geweest interesse in mij getoond.
We zijn meteen na het afstuderen getrouwd. Ik was dankbaar voor zijn vertrouwen in cijfers, evenals voor zijn focus op hard werken en structuur. Het voelde geruststellend en vertrouwd aan. Snel liep hij naar de C-Suite, en we genoten van een uitbundige levensstijl gebouwd op zijn enorme inkomen. We hadden dingen waar de meeste mensen alleen maar van kunnen dromen, waaronder meerdere boten, lidmaatschappen van jachtclubs en vakanties naar tropische oorden, zwemmen in de koraalriffen van de achtertuinen van miljardairs.
We hadden een tweede, volledig gemeubileerd huis dat vaak leeg stond. We hadden tuinmannen, tuinarchitecten, architecten, taxateurs en talloze anderen die ons hielpen bij het onderhoud van al onze spullen
Elk jaar - zelfs elk seizoen - droegen we de nieuwste modetrends , door kleding gaan alsof het niets was.
We hadden spaargeld, pensioenfondsen , en 'leuke' fondsen, plus ziektekostenverzekering en toegang tot de beste medische zorg ter wereld. Eigenlijk hadden we voor alles een verzekering, ook voor onze vele auto's en boten. Er was altijd genoeg geld voor ons om hogere diploma's te behalen, en er waren altijd uitbundige festiviteiten als we die eenmaal hadden behaald.
bovenlip blijft trillen
Bovendien kon ik het me veroorloven om een carrière als schrijver te beginnen, grotendeels omdat ik me geen zorgen hoefde te maken over financiën. Het leek zo veel op papier, en daarom heb ik me vaak afgevraagd waarom ik me, in plaats van me gelukkig en veilig te voelen, steeds lediger voelde.
Mijn man bracht soms wel 18 uur per dag op het werk door, en als familie en vrienden zijn onvermoeibare arbeidsethos prezen, kon ik niet anders dan hun gevoelens herhalen. Hij wil ons een stabiel platform bieden om een gezin te stichten , Dacht ik - een gezin waar ik steeds gretiger naar wilde beginnen.
'We moeten wachten tot we meer spaargeld hebben', zou hij zeggen. 'Laten we nog een jaar wachten.'
Shutterstock / NeagoneFo
Het duurde niet lang voordat ons huwelijk alle financiële beslissingen volledig overnam. Hoewel hij me zou vertellen over zijn keuzes, maakte hij duidelijk dat ik hem moest volgen, hoe blind ook. 'Het is ingewikkeld', zei hij toen ik erop stond meer over de cijfers te weten te komen. Hij was een financiële majoor op de universiteit, herinnerde hij me eraan, en dit was er allemaal in zijn stuurhuis. Ik was communicatiestudent geweest en we wisten dat cijfers me beangstigden.
Vaak zei ik tegen mezelf dat hij me aan het redden was van mijn slechte koopgewoonten - dat wil zeggen, toen hij het me zelf niet vertelde. Mijn moeder was gered Redeneerde ik, dus daar zou geen schaamte in moeten zijn, toch? Toch voelde ik me dagelijks een mislukkeling.
In feite werd ik de meeste dagen wakker met het gevoel een complete oplichter te zijn. Ik heb me nooit op mijn gemak gevoeld bij het feit dat ik rijk was. Ik had geen enkele financiële kennis met betrekking tot inkomsten of besparingen. En het werd steeds duidelijker dat mijn definitie van veiligheid was niet in overeenstemming met die van mijn man. Terwijl hij beveiliging leek te zien als ‘voorzienend’, beschouwde ik het als ‘intimiteit’. Ik wilde mijn hand vasthouden en zijn lichaam aan mijn zijde voelen, maar dat lukt niet met een workaholic. Meer dan geld of financiële vrijheid wilde ik mijn man - maar al snel werd duidelijk dat hij getrouwd was met zijn carrière.
Ongelofelijk genoeg was ik jaloers op mijn getrouwde vrienden die hun financiën samen spraken en overbelasten, die budgetten en elkaar verantwoordelijk hielden. Ik was jaloers op hoe kwetsbaar en intiem ze met elkaar waren op manieren die er voor mij echt toe deden.
Een vriendin die het financieel moeilijk had, vertelde me over haar slapeloze nachten met haar man, die elkaar vasthielden en zich een weg baanden door hun schulden. Ik heb mijn partner nooit over deze of dergelijke dingen gekruld. Ik weet dat hij geloofde dat hij al het mogelijke voor ons deed. In werkelijkheid was hij er gewoon niet.
Geld maakte van ons logistieke experts, opererend vanuit wat voelde afzonderlijke eilanden We brachten weinig tot geen tijd door met samenleven of genoten van elkaar als koppel. Naarmate het inkomen en de activa toenamen, nam ook onze kloof toe. Ja, ik had meer geld dan ik ooit had durven dromen, maar ik voelde me emotioneel bankroet.
bands uit de jaren 60 en 70
Na zeven jaar huwelijk was mijn man eindelijk gelukkig genoeg met onze financiële vooruitzichten een gezin starten We kregen twee kinderen en naarmate ze groter werden, nam ook het salaris van mijn partner toe, samen met de hoeveelheid tijd die hij buiten ons gezin doorbracht. Ik krimp nu ineen als ik denk aan wat hij tegen me zei toen ik huilde dat de kinderen meer quality time met hem nodig hadden: 'We zullen zoveel geld hebben als we met pensioen gaan', zei hij. 'We zullen kunnen doen wat we willen, en we zullen terugkijken op deze tijd en blij zijn dat we het hebben overleefd.' Ik liet mezelf hem geloven.
Tegen de tijd dat we ons 10-jarig jubileum bereikten, waren we verhuisd naar de bovenste tiende van de een procent En toch duurde het niet lang voordat mijn wrok begon te groeien. Ik zou mijn carrière graag op pauze zetten om kinderen te krijgen en zijn inspanningen te ondersteunen tijdens zes jaar graduate school, maar ik trouwde met hem om zijn partner te worden, niet om een eenzame pionier te zijn. Ik verontschuldigde me constant voor het feit dat ik te veel had uitgegeven - aan boodschappen, aan kleding, aan geschenken die we aan anderen gaven - alleen om te zien hoe weer een andere boot op onze oprit verscheen, een ander duur elektrisch gereedschap in de kelder, nog een mooie auto, nog een boete. wijn, nog een racefiets.
Ik besteedde het grootste deel van het budget dat hij me gaf aan dagelijkse behoeften, zoals huishoudelijke artikelen, onderwijs en dingen voor de kinderen, maar hij omschreef mijn keuzes vaak als 'extravagant' of 'onverantwoordelijk'. Ik voelde zijn frustratie elke keer dat hij naar onze rekeningen keek, zuchtte en zei: 'We hebben een serieus gesprek nodig.' Maar het was nooit productief of samenwerkend - nooit het soort gesprek dat ik nodig had of hoopte dat het zou zijn.
Meerdere keren zei ik dat ik er eindelijk genoeg van had, dat ik me niet gerespecteerd voelde toen hij weigerde over financiën te praten of mij en de accountant te ontmoeten. En net als ik het punt zou bereiken waarop ik niet meer terug kan, zou hij er nog een boeken $ 20.000 vakantie in een poging me te kalmeren. Dan zou de disfunctionele cyclus van schaamte opnieuw beginnen voordat onze bruine kleur zelfs maar vervaagde.
Syriac / Shutterstock
Uiteindelijk veranderde mijn verwarring in bitterheid en woede toen ik inzag dat hij zich voortdurend schaamde voor wat het was: controle. Ik was misschien niet verstandig met zijn manier van sparen en uitgeven, maar ik wilde proberen het te begrijpen. Mijn inspanningen om counseling en gezamenlijke ontmoetingen met onze financiële adviseurs aan te moedigen, werden afgewezen. Ik realiseerde me dat mijn huwelijk niet gebaseerd was op liefde of toewijding, maar veeleer op dollars en status.
Ik weet nu dat hij het had overgenomen waar mijn stiefvader was gebleven, al het geld beheerde en mijn financiële spierkracht decennialang in dezelfde, onvolgroeide, driestapsoefening had achtergelaten:
dromen over opgejaagd worden
- Besteed en besta tot het volgende 'kom tot Jezus'-gesprek met de verantwoordelijke man.
- Ervaar diepe schaamte nadat u is verteld om 'slimmer' (of minder) uit te geven zonder een stappenplan of discussie.
- Accepteer de vergeving van de man en begin dan de cyclus opnieuw.
Op een dag sprak ik met mijn zus, die een eigen medische praktijk had opgezet maar nog steeds van salaris naar salaris leefde. Plots zei ze tegen me: 'Je bent de meest nuchtere rijke persoon die ik ooit heb ontmoet.' Ik was verbaasd. Zelfs na al die jaren beschouwde ik mezelf nog steeds niet als 'rijk', omdat ik geen goede relatie met geld had. Het maakte me zo ongemakkelijk en schaamde me. Het was toen dat het eindelijk allemaal registreerde: ik wilde dit leven niet.
Na 20 jaar huwelijk, eindelijk mijn man en ik is gescheiden Op een gegeven moment vroeg ik hem waarom hij dacht dat het niet was gelukt. 'Ik had waarschijnlijk rond het 10e jaar moeten vertrekken,' zei hij, 'maar ik bleef voor de kinderen.' Achteraf gezien had ik ook eerder moeten vertrekken. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik moest blijven, voor beter of slechter, en ik kon mezelf niet laten zien hoe erg het werkelijk was.
We waren afhankelijk van geld om ons gelukkig te maken, en uiteindelijk is dat wat ons uiteindelijk uit elkaar heeft gescheurd.
Ik weet nu dat rijkdom weliswaar een veilige en comfortabele levensstijl kan garanderen, maar nooit de dingen kan garanderen die er echt toe doen: respect, intimiteit, gezonde communicatie en ware liefde. Geld kan oude wonden niet aanpakken of pijn uit het verleden ontwarren. En, zoals het oude gezegde luidt, het houdt je 's nachts niet warm. Geloof me, ik weet het.
Sinds onze scheiding een paar jaar geleden heb ik de tijd genomen om over financiën te leren, en het is een moeilijk maar absoluut bevrijdend proces geweest. Ik voelde me verplicht en gevangen. Nu voel ik me sterk, bekrachtigd, gelukkig en vrij. Ik heb nu controle over mijn financiën, en hoewel het niet gemakkelijk is, zou ik dit leven voor niets veranderen. En ik heb me eindelijk gerealiseerd dat de enige echte zekerheid die je kunt hebben van binnenuit komt.
En als je meer persoonlijke verhalen over het huwelijk wilt lezen, kijk dan eens Ik trouwde met een jongere vrouw. Hier is waarom ik er spijt van heb
Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over het leven van je beste leven, Klik hier om ons te volgen op Instagram!
