Narcos 'Michael Stahl-David praat over Colombia, Woody Harrelson en waarom hij graffiti-kunst achter zich liet

Michael Stahl-David weet het een en ander over het jagen op monsters. De 34-jarige acteur blies in het populaire bewustzijn met een ster die vecht (lees: wegrennen van) wat-dat-dat-angstaanjagende-ook-was in de hit van 2008 Klaver veld ​Dit najaar is hij terug en jaagt hij op een ander soort monster in het derde seizoen van Narcos ​Hij portretteert Chris Feistl, gebaseerd op een echte DEA-agent, die verstand en vuurgevechten koppelde aan het beruchte Cali-kartel dat de macht overnam na de kingpin Pablo Escobar 's roemloze ondergang.



Stahl-David begrijpt beide kanten van de wet. Als middelbare scholier in Chicago - hij groeide op in de buurt van Wrigley Field - bracht hij zijn vrije tijd door als graffitikunstenaar, verwierf hij een reputatie als bekwaam tagger terwijl hij ook verdiende ' een langdurig arrestatierapport ​Na een te veel ruzie met de politie, besloot hij zich te concentreren op acteren en kreeg hij een rol in de kortstondige NBC-sitcom, De Black Donnellys , voor zijn doorbraak als straat-slimme Rob Hawkins in de J. J. Abrams– geproduceerd low-fi monster meesterwerk.

Dit najaar zal Stahl-David naar een ander niveau van roem springen. In aanvulling op Narcos, hij kenmerkt zich als Bobby Kennedy tegenover Woody Harrelson 's Lyndon Baines Johnson in Rob Reiner 's LBJ ​En Stahl-David schittert in het winnen van de SxSW Audience Award 2017 Het licht van de maan ​Alleen al het beheren van zijn drukke agenda wordt een monster van een taak. We praatten met hem over filmen in Colombia, zijn favoriete Woody Harrelson-verhaal en waarom hij zijn leven als een tagger in de achteruitkijkspiegel heeft achtergelaten.



Foto door Dimitrios Kambouris / Getty Images



Heb je met de agent die je portretteerde over zijn leven gesproken?



Voordat we begonnen met filmen, ging ik naar Arizona en bracht ik een paar dagen met hem door. Hij vertelde me hoe alles echt ging. Ik heb ongeveer een miljoen vragen gesteld over de specifieke vaardigheden die nodig zijn om mensen op te sporen. Dat is echt de taak. Voordat hij aan het Cali-kartel begon te werken, spendeerde hij meer dan een jaar aan het opsporen van enkele jongens die een paar DEA-agenten hadden ontvoerd. Het bewakingselement is omslachtig en tijdrovend. Je zit hardnekkig op een adres, niet wetende of het je ergens naartoe zal leiden. Er is een vasthoudendheid die intensief is.

Het Cali-kartel had overal ogen en oren: binnen het leger, taxichauffeurs, politieagenten, eigenlijk wie dan ook. De DEA-agenten deden hun best om nooit twee keer op dezelfde plaats te zijn en altijd omslachtige routes te nemen. Ze waren daar echt alleen. Er was geen DEA-basis in Cali. Toen ze begonnen, hadden ze alleen toestemming om de dag te blijven. Na een tijdje konden ze blijven slapen, maar ze moesten op de militaire basis blijven. Uiteindelijk braken ze alle regels om leads te kunnen volgen en de jongens op te sporen. Maar het was precair. Ze hadden geen echte back-up. Het was behoorlijk gek. De man was net als mijn leeftijd, rond de 34. Het is wild om over na te denken.

Wou je daardoor DEA-agent worden?



[Lacht] Ja, ik had zoiets van: 'Waarom ben je geen echte man? Doe make-up op en zeg regels die iemand anders heeft geschreven. '

Heb je je voorbereid op de auditie?

Eerlijk gezegd niet veel voor de eerste. Ik deed toen een toneelstuk. De auditieband moest snel binnen zijn, dus ik deed het tijdens een pauze van 10 minuten in mijn kleedkamer. Een van de scènes was in het Spaans, en het gelukkige was dat ik naar een tweetalige school was gegaan toen ik opgroeide in Chicago. Dus dat was vrij gemakkelijk te doen. Toen ik op het volgende niveau kwam, had ik een telefoontje met de showrunner, Eric Newman ​Ze wilden nog een tape. Daar heb ik wat langer over gedaan. Ik wilde ervoor zorgen dat de spanning goed aanvoelde en dat er een zekere mannelijkheid was. Mijn karakter is geen intellectueel uit New York.

En een zoete snor misschien? Hoewel ik denk dat ze dat in de eerste paar seizoenen deden.

Mijn partner in de show is Matt Whelan , die Daniel Van Ness speelt. Van Ness is gebaseerd op een echte DEA, Dave Mitchell. In het echte leven droeg Mitchell een heuptasje. Daar bewaarde hij zijn pistool. In Colombia droegen ze cargoshorts, T-shirts van Hard Rock Cafe, baseballpetten en sokken. Ze zagen eruit als absolute sukkels. In de show zijn we behoorlijk suf gekleed, maar niet zo slecht. We hebben geen vintage snor / sigaret / hipster-achtige sfeer. We zijn niet zo cool, maar dat vond ik leuk. In de nieuwe opening voor seizoen drie staat een foto van twee agenten die met een gebouw op de achtergrond staan. Dat zijn de echte makelaars, en ze zien eruit alsof ze poseren voor een toeristenfoto. Maar het gebouw achter hen was het gebouw dat ze in de gaten hielden en dat was hun manier om er een foto van te maken.

Je hebt zes maanden in Colombia gefilmd. Hoe was de reactie? Narcos geeft niet bepaald een geweldige tijd in de geschiedenis van het land weer.

droom over huis in brand

Het is een controversiële show in Colombia, in die zin dat de meeste mensen verder willen gaan en over iets anders willen praten. Ze hadden ook net hun eigen versie van het Escobar-verhaal gemaakt, een telenovela. Maar er zijn ook mensen die fan zijn van de show, en ze zijn verheugd om te zien dat dat niveau van productiewaarde daar wordt neergeschoten. Het is iets waar ik gevoelig voor was: wat is het beeld dat we uitbeelden? Je kunt er niet omheen dat het een verhaal is over drugshandelaren in Colombia.

Het goede is dat, omdat het hier is gefilmd, je het landschap, de schoonheid van het land en de energie ervan te zien krijgt. In Cali, de salsa-hoofdstad van Latijns-Amerika, voel je die smaak en het ritme. In elk interview is het een gelegenheid om te vertellen hoeveel het land is veranderd. 2016 was een geweldig jaar om daar te zijn. Het was de nummer één plek van Lonely Planet om te reizen. Ze maakten een historisch vredesproces door dat dit jaar werd gepasseerd. Er zijn al deze jonge ondernemers die een bedrijf beginnen in steden als Bogota. Het toerisme gaat hier exploderen omdat het betaalbaar is en de mensen supervriendelijk zijn. Ze willen je laten zien wat hun Colombia werkelijk is. Ik wil het bijna niet aan mensen vertellen, want ik wil zelf blijven terugkomen.

Je bent er ook in LBJ met Woody Harrelson. Heb je een favoriet verhaal over het werken met hem?

Met hem werken is precies zoals je zou denken dat de droom van een samenwerking met Woody Harrelson zou zijn. Ik was verrast door hoeveel hij wilde rondhangen. Niet één op één, maar hij organiseerde elk weekend voetbalwedstrijden. Hij speelde op blote voeten, en dan nodigde hij ons allemaal uit in het huis dat hij huurde. Zijn vrouw zou veganistisch eten maken. Hij is erg competitief. We speelden Keep Away in het zwembad, alleen ik, hij en zijn 11-jarige dochter. Hij was niet aan het rotzooien in Keep Away. Hij was erin om het te winnen, praatte stront en lachte. Ik zat in het midden en hij schreeuwt tegen zijn dochter dat ze hem de bal moet gooien. Hij heeft dat kinderlijke ding dat deel uitmaakt van zijn charme. Het is heel echt.

Hoe gaat het vanaf Narcos om Bobby Kennedy te spelen?

Het was een beetje eng om Bobby Kennedy te spelen, want het is als: 'Nou, ik zou dit kunnen verkloten.' Ik had nep-tanden en kleurcontacten. Maar het is Rob Reiner, die deze ouderwetse verhalen vertelt, en hij is de meest rustige regisseur. Dan is er Woody, gewoon een badass. Tegen het einde van de film heeft hij een monoloog. Voordat we begonnen met fotograferen, paste hij het aan, herschikte de zinnen een beetje. Toen deed hij er één en kreeg het gewoon perfect.

Ik moet vragen naar de dingen van de graffitikunstenaar. Doe je het nog steeds?

Nee. Ik ben genoeg keren gearresteerd. Mijn karma is op dit punt voor het leven geneukt, dus ik dacht dat ik moest stoppen. Ik stopte eigenlijk toen ik 19 was, nadat ik een paar dagen in de gevangenis in San Francisco had gezeten. Ik realiseerde me dat ik mijn leven echt kon verkloot, dus ik moest stoppen met mijn naam als een idioot te taggen. Er zat enorm veel adrenaline in het taggen. Er was een artistieke component, maar het ging ook over het door metrotunnels rennen, op daken klimmen, je naam krijgen op een plek waar mensen zeiden: 'Hoe is hij daar in godsnaam terechtgekomen?' Ik denk dat adrenaline is vervangen door de adrenaline van acteren. Je bevindt je in een situatie waarin je een kamer binnen moet lopen en aan een aantal mensen moet bewijzen dat je iemand anders kunt zijn.

Ik ben net dit jaar weer begonnen met tekenen. Nu maak ik kleine illustraties en portretten. Het was leuk om te bedenken dat sommige van die vaardigheden misschien niet verloren gingen. Als ik iets echt dope teken, zal ik het misschien een dezer dagen ergens op plakken. Ik was in staat om graffiti te maken op de achtergrond van Klaver veld ​Ze waren bezig met een straatscène en ik overtuigde hen om mij wat letters te laten doen. Je moet het op een heel specifiek moment pauzeren om het te zien, maar ik herinner me dat ik het deed en er enthousiast over was.

Dat is een goede erfenis.

Het zit erin, schat.

Bekijk vervolgens De Beste leven Interview met Jon Hamm

Voor meer geweldig advies om slimmer te leven, er beter uit te zien, je jonger te voelen en harder te spelen, volg ons nu op Facebook!

Populaire Berichten