Alleenstaande mensen zouden vandaag waarschijnlijk beweren dat flirten een onmogelijke prestatie is. Echter, het nastreven van het andere geslacht nu is een cakewalk vergeleken met hoe het vroeger was. In de jaren vijftig kon een man bijvoorbeeld nauwelijks naar een meisje kijken totdat hij daarvoor toestemming van haar vader had gekregen. En voor vrouwen ging flirten niet zozeer over het vinden van iemand die je leuk vindt, maar over het overtuigen van een man dat je mooi en klaar genoeg was om een geschikte vrouw te worden. (Ja, het volstaat om te zeggen dat deze praktijken niet voor niets in het verleden zijn gebleven.) Blijf lezen om te ontdekken hoe mensen in de afgelopen decennia flirtten.
Flirtadvies in de jaren vijftig ging helemaal over het vinden van een echtgenoot.
Alamy
In de jaren vijftig suggereerde een reeks maatschappelijke invloeden dat vrouwen zo snel mogelijk moesten trouwen. Daarom boden veel van de etiquetteboeken en tijdschriftartikelen uit die tijd advies over het zoeken naar een echtgenoot.
een artikel in een editie uit 1958 van McCall's Zo somde hij 129 manieren op om een echtgenoot te krijgen, met suggesties als 'naar de avondschool gaan - cursussen volgen die mannen leuk vinden', 'verdwalen bij voetbalwedstrijden' en 'een pleister dragen' omdat 'mensen altijd vragen wat er is gebeurd. ' Oh, en als je dat wilt weet dat je 100 procent geïnteresseerd bent , je kunt 'struikelen als je een kamer binnenloopt waar hij zich bevindt' of 'in een hoek staan en zachtjes huilen' omdat 'de kans groot is dat hij langskomt om erachter te komen wat er aan de hand is'.
In de jaren '50 werd van jongens verwacht dat ze toestemming vroegen om zelfs maar met een meisje te flirten.
Alamy
Flirten in de jaren 50 bracht ouderlijke begeleiding echt naar een heel nieuw niveau. Gedurende het decennium, voordat een mannelijke vrijer er zelfs maar aan dacht om te flirten met een vrouwelijke kennis, werd van hem verwacht dat hij eerst de vader van die vrouwelijke vrijster zou vragen om haar te leren kennen. In de editie van 1953 van Amy Groskamp-ten Have's manieren boek, adviseerde de datingexpert dat 'de jongeman die zijn wereld kent, een bezoek zal brengen aan de vader van het meisje waartoe hij zich aangetrokken voelt, nadat hij haar een paar keer heeft ontmoet, en zijn toestemming zal vragen om nu en dan zijn dochter mee uit te nemen. dan kunnen ze elkaar beter leren kennen. '
dromen om dood te zijn
Maar dit weerhield de zogenaamde slechteriken er niet van om op straat ongepast te toeteren en te schreeuwen.
Alamy
Terwijl de welgemanierde mannen van de jaren '50 druk bezig waren om toestemming te vragen om te flirten, stonden de slechteriken van het decennium langs de straten op zoek naar meisjes om mee te bellen. 'In de jaren vijftig spotten [schrijvers] met het' stomme grinnikende, schorre gefluit, om nog maar te zwijgen van de rest 'van wat er gebeurt als een paar jongens een of meer meisjes ontmoeten', schrijft Cas Wouters in zijn tekst Sex and Manners: Female Emancipation in the West 1890-2000 'Een ander doelwit was een scène op de trottoirs van elke stad: jongens die met een meisje praatten terwijl ze respectloos op hun fiets hingen, een been over de lat.'
Die eerste flirterige momenten in de jaren '50 en '60 vonden vaak in het openbaar plaats.
Alamy
In de jaren vijftig werd het als ongepast beschouwd voor een man om een meisje mee uit te nemen zonder enige vorm van toezicht, tenminste als ze nog in de tienerjaren waren. Zoals Amy Vanderbilt schreef in Alledaagse etiquette: antwoorden op de huidige etiquettevragen in 1952: 'Is het gepast dat een alleenstaand meisje zonder begeleider dineert in een vrijgezellenflat? … Een meisje dat niet ouder is dan haar tienerjaren zou er beter aan doen om zo'n etentje te vermijden… Een carrièremeisje, vanaf haar twintigste, kan zo'n uitnodiging accepteren, maar ze mag niet ouder dan tien of half elf blijven. ' Volgens Vanderbilt werden deze maatschappelijke normen ingevoerd om kinderen te beschermen 'tegen hun eigen mogelijke dwaasheid en tegen destructieve roddels'.
Alleenstaande mensen maakten reclame voor zichzelf in de kranten.
Alamy
Terwijl je vandaag je volgende seksuele partner of partner kunt vinden met een vingerbeweging - bedankt, Tinder! - moesten mensen in de jaren zeventig een krant pakken als ze geluk wilden hebben. Publicaties zoals Singles Nieuws en de Singles News Register waren beschikbaar van kust tot kust, en ze stonden vol met advertenties voor zowel mannen als vrouwen die op zoek waren naar een partner. Een advertentie uit een uitgave uit 1976 van Singles Nieuws voor een meisje genaamd Kally merkte bijvoorbeeld op dat de in aanmerking komende vrijgezel 'dol is op New York City' en 'graag iemand zou ontmoeten met dezelfde interesses als zij en die er net zo van houdt om een alleenstaande New Yorker te zijn'.
Vrouwen werd geleerd dat ze zich moesten concentreren op zijn wensen en behoeften.
Alamy
Tegenwoordig gaat flirten allemaal over geestig geklets en het vormen van een zinvolle band. In de jaren '50 en '60 werd vrouwen echter geleerd zich meer zorgen te maken over hun uiterlijk en de aandacht van een man te trekken dan over het vinden van een persoon met wie ze contact hadden. In de 1958 McCall's stuk, omvatten enkele van de tips onder de kop 'Hoe er goed voor hem uit te zien' zaken als 'koop een passpiegel en kijk goed voordat je hem gaat begroeten' en 'ga op dieet als dat nodig is. '
In de jaren '70 werden vrouwen aangemoedigd om ongewenste flirterige avances simpelweg 'weg te poetsen'.
Alamy
Als een mannelijke collega in de jaren zeventig onzedelijke grappen tegen je maakte of te lichtgeraakt werd, was het meest gebruikelijke advies dat je zou horen, het negeren en verder gaan. In Helen Witcomb en Rosalind Lang's 1971 boek Charm: The Career Girl's Guide to Business and Personal Success moedigen de twee auteurs vrouwen in ongemakkelijke seksuele situaties aan om 'natuurlijk te handelen, van onderwerp te veranderen en het te negeren', omdat 'het uiten van ongenoegen in dit stadium (hetzij door een geveinsde blik van alarm of door koel en stil weg te gaan) waarschijnlijk zal ontmoedigen verdere vorderingen. '
Een soortgelijk advies is te vinden in Evelyn Bourne's 1965 boek De anatomie van een liefdesaffaire: de gids voor seks voor het meisje dat 'Ja!' Zegt Alsof de titel nog niet erg genoeg is, is een van de slechtste adviezen die Bourne in haar boek geeft te maken met ongewenste avances en zwijgen. 'Als je het toch nodig vindt om bij hem thuis te douchen, en hij maakt een pas op je wanneer je uit de kraam stapt, met een zachte huid en een zoete geur, dreig dan niet te gillen', schreef ze. 'Met uw geluk zullen alle buren steendoof zijn. En als je toch schreeuwt, kunnen hij en de politie misschien vragen wat je daarboven deed zonder kleren aan te trekken. '
Maar tegen de jaren '80 hadden vrouwen meer vrijheid om te flirten en terug te vechten.
Alamy
De dingen veranderden in de jaren tachtig. Gedurende deze tijd begonnen adviesrubrieken en manierenboeken vrouwen aan te moedigen om zowel terug te vechten tegen ongewenste vorderingen als zelf meer initiatief te nemen. Een auteur schreef destijds bijvoorbeeld dat 'als je geen gelegenheid hebt om op een onopvallende manier met iemand in gesprek te gaan die niet geforceerd lijkt, het misschien het beste zou zijn om gewoon naar hem / haar toe te lopen. en zeg dat je hem / haar wilt leren kennen. '
Hoewel dit advies vandaag dom lijkt - waarom zou niet je loopt gewoon naar een persoon die je leuk vindt en zegt hallo? - het was in die tijd belangrijk voor vrouwen, want tot dan toe werd van hen verwacht dat ze moesten wachten tot de man hen benaderde. En bekijk deze voor relevant advies dat u vandaag kunt gebruiken 40 beste datingtips voor mannen ouder dan 40
Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over het leven van je beste leven, Klik hier om ons te volgen op Instagram!
